Główną przyczyną rozwoju nowej epoki był rozłam w kościele i zmian myślenia opartego teraz na wszechstronnej wiedzy. Nastąpił rozkwit medycyny, nauk przyrodniczych, matematycznych, humanistycznych, geografii (odkrycie Ameryki), kartografii, nawigacji, handlu oraz sztuki (naśladownictwo natury). W malarstwie pojawiła się perspektywa i światłocień. Charakterystycznymi elementami budowli były pilastry (płaski filar przyścienny), tarasy, balkony, szerokie okna i loggia (przykłady: pałac Patti i bazylika we Florencji, bazylika Św. Piotra w Rzymie, sukiennice
w Krakowie, kaplica Zygmunta na Wawelu).
w Krakowie, kaplica Zygmunta na Wawelu).
Miasto rozwijało się z wykorzystaniem średniowiecznych planów. Do regularnych kompozycji prowadzono ulice, które tworzyły układ promienisty. W zakładanych wówczas ogrodach pojawiały się różne typy roślinności (drzewa i krzewy oraz kwitnące we wszystkich porach roku byliny) uzupełnianej elementami małej architektury, urządzeniami wodnymi i rzeźbą. Roślinność grupowano w regularnych, zgeometryzowanych kwaterach, obrzeżonych np. strzyżonym bukszpanem, komponowanych w ściśle symetrycznym układzie, często powiązanym z osią rezydencji. Parterom ogrodu towarzyszyły niekiedy zwierzyńce, labirynty, zielniki i ogródki warzywne; na ich obrzeżach sytuowano zwykle pomarańczarnie, figarnie czy oranżerie. W bardziej rozbudowanych ogrodach tarasowych pojawiały się również schody, mury oporowe z grotami, fontanny i kaskady.
Typ ogrodu włoskiego renesansowego pojawił się w Polsce w początkach XVI w. Do bardziej rozbudowanych założeń zaliczały się m.in. ogrody w Woli Justowskiej pod Krakowem, Niepołomicach, Zamościu czy Łobzowie.
Typ ogrodu włoskiego renesansowego pojawił się w Polsce w początkach XVI w. Do bardziej rozbudowanych założeń zaliczały się m.in. ogrody w Woli Justowskiej pod Krakowem, Niepołomicach, Zamościu czy Łobzowie.
Wprowadzono nowe elementy przestrzenne ogrodu: labirynt, galerie zwierząt, promenady leśne, giardino secreto i giardino de semplici oraz maszkarony.
W zależności od ukształtowania terenu wyróżniano 2 rodzaje ogrodów:
► ogród płaski tzw. kwaterowy
► ogród tarasowy
Ogrody kwaterowe – zakładane na płaskim terenie, cały ogród dzielono na kwatery jednakowej wielkości. Obsadzano je drzewami, żywopłotem i formowano obwódki w kształcie fantazyjnych wzorów tworząc tzw. partery kwiatowe. W celu urozmaicenia budowano kopce widokowe na które prowadziła spiralna droga, na szczycie była altana widokowa.
Ogrody tarasowe – wprowadzono murki oporowe, balustrady, schody, groty i kaskady. Części ogrodu wyodrębnione tarasami łączyły się ze sobą. Kwatery sytuowano wzdłuż jednej osi kompozycyjnej lub promieniście w otoczeniu pałacu.
ROŚLINY – stosowano rośliny charakterystyczne dla danego kraju. Po raz pierwszy pojawiły się szpalery i ogrody botaniczne. (ogród botaniczny w Padwie, Oxfordzie).
Najsłynniejsze przykłady to:
Villandry (Francja) Interesujący jest park zamkowy wiernie odtworzony według XVI-wiecznych planów. Park leży na trzech tarasach, a symboliczne wzory i dekoracyjne formy łączą się z praktycznym wykorzystaniem (owoce, warzywa, zioła). W parku krzewy przycięto tak, by ich kształt symbolizował różne rodzaje miłości: tragiczną, ulotną, czułą i namiętną.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz