PODSTAWY TWORZENIA KOMPOZYCJI W OGRODZIE

Drzewa i krzewy tworzą szkielet ogrodu. Dzielą jego przestrzeń, izolują, osłaniają od uciążliwego sąsiedztwa. Te iglaste czy o zimotrwałych liściach zdobią ogród przez cały rok.

Osoby stawiające pierwsze kroki w urządzaniu swojego ogrodu cieszą się każdą zakupioną rośliną i każdą z nich chcą  oddzielnie wyeksponować. Przed kupnem roślin koniecznie trzeba wziąć pod uwagę ich ostateczne rozmiary i wyobrazić sobie, jak po latach wypełnią przestrzeń działki. Częstym błędem jest ich zbyt gęste sadzenie - to może sprawić, że te o większej sile wzrostu zdominują i przysłonią mniejsze i bardziej delikatne. Innym rozwiązaniem jest sadzenie roślin pojedynczo. Ten zabieg jest celowy i przynosi zamierzony efekt w wypadku gdy dysponujemy dużą przestrzenią ogrodu i drzewa są w znacznej odległości od siebie. Tak prezentujące się rośliny zwane są soliterami – ale takich okazów może być 2-3   w ogrodzie. W przypadku gdy, cały trawnik „upstrzony” będzie takimi pojedynczymi roślinami wprowadzimy sobie chaos do ogrodu oraz utrudnimy prace związane np. z koszeniem trawnika. Jeśli chodzi o tworzenie kompozycji to sama natura podpowiada gotowe rozwiązania – wystarczy spojrzeć na śródpolne zarośla. Rośliny samoistnie wysiewając się czy rozrastając tworzą kilkugatunkowe grupy, gdzie wyższe sztuki są w środku a niższe na zewnątrz. Kompozycje w ogrodzie możemy tworzyć z roślin o różnym pokroju,  na zasadzie doboru gatunków pod względem barwy i faktury liści oraz  pory kwitnienia i barwy kwiatów. Przystępując do tworzenia takiej grupy w ogrodzie warto trzymać się kilku podstawowych zasad:

-  lepiej mniej gatunków ale zróżnicowanych (ludzki umysł 3-7 różnych elementów kompozycji odbiera pozytywnie i szereguje sobie, przy większej liczbie taką kompozycję zaczyna odbierać jako nieuporządkowaną)

-  elementy kompozycji powinny być zróżnicowane pod względem wysokości (kolejny mniejszy element nie powinien być wyższy niż 1/3 – 1/2 wysokości wyższego elementu

- zawsze z przodu sadzimy niższe okazy a z tyłu wyższe

- dobrze jest zastosować różne kolory lub przynajmniej odcienie jednej barwy dla wyodrębnienia każdego elementu

- nie zaleca się sadzenia roślin w jednej linii (chyba, że jest  to szpaler lub żywopłot)

Na początek dobrym rozwiązaniem będzie tworzenie 3-elementowych grup z roślin iglastych.

Iglaki mają wiele zalet - z reguły są dość łatwe w uprawie, są zimozielone, dzięki czemu zdobią nasz ogród również zimą, a ponadto wykorzystując różnorodność barw roślin iglastych, możemy naszym ogrodom nadawać rozmaity charakter. Drzewa i krzewy iglaste pod względem kolorystyki możemy podzielić na 3 grupy - odmiany o kolorystyce zielonej, odmiany o kolorystyce niebieskiej i odmiany o kolorystyce złocistożółtej. Zielone iglaki są bardzo dobrym tłem zarówno dla kompozycji bylinowych, jak i kompozycji z krzewów liściastych. Te o niebieskich i srebrnych igłach wprowadzają do ogrodowych kompozycji trochę chłodnej, metalicznej kolorystyki. Połyskujący w słońcu błękitny kolor igieł pięknie  wygląda w zestawieniu z purpurą i bielą. Odmiany o barwie złocistożółtej są bardzo mocnym akcentem każdej kompozycji, dobrze jest je zestawić z odmianami ciemnozielonymi i błękitnymi. Złociste odmiany drzew i krzewów iglastych najintensywniejszy odcień mają wiosną, gdy rośliny wypuszczają młode przyrosty. Iglaki o złotych igłach najlepiej wybarwiają się na słońcu, w cieniu przyjmują  zielony kolor.